Poerim

Het Poerimfeest is begonnen. Een Joods feest van grote vreugde, een soort carnaval. Het Bijbelverhaal Ester staat centraal op dit feest. 

Zij was ongeveer 2300 jaar geleden als Joods meisje koningin geworden in Perzië. Een droom die uitkomt? Nou het loopt allemaal wat anders. Een van de ministers van de koning heeft een hekel gekregen aan Joden omdat 1 man niet voor hem wou buigen. En laat dat nou net de oom van Ester zijn. Vanwege die ene man, moest het hele Joodse volk uitgeroeid worden, maar dat ging gelukkig niet door. Er vielen wel een heleboel slachtoffers, want de Joden mochten zich verdedigen op de dag die vastgesteld stond voor de genocide. En strijd vraag altijd slachtoffers aan allebei de kanten. Je lees of luister het hele, spannende verhaal over koningin Ester HIER.

Vieren wij dit feest mee? We zijn niet zulke feestvierders en al helemaal geen carnaval mensen. Maar in verbondenheid met het Joodse volk mogen wij wel = met hen – deze goede dag gedenken. Het feit dat ze niet van de aardbodem weggevaagd zijn. We kunnen het verhaal van Ester met de Joden meelezen en erover nadenken.

De vraag die bij me bovenkomt is, hoe de Joden - nu – na 7 oktober zo’n feest kunnen vieren. Of zal het vandaag i.p.v. uitbundig, wat soberder er aan toegaan. Wij kunnen het met onze calvinistische inslag niet voorstellen, maar zij kunnen het. Ze vieren feest om de wereld te laten zien dat ze zich niet laten verdrijven in de zee, zoals een geliefde leus is bij pro Palestijnse demonstraties. Het verhaal van Ester lijkt steeds terug te komen in de geschiedenis van het Joodse volk. Toen was er de wens om het hele Joodse volk uit te roeien, maar met Gods hulp vochten ze zich er een weg doorheen. De Holocaust vertelt hetzelfde verhaal. Wat een verdriet om al die miljoenen, onschuldige slachtoffers, en ook – wat een verhalen van moed, van overlevingskracht!

Ook vandaag verdedigt het Joodse volk zich tegen een terreurorganisatie die hen wil vernietigen. Ze zitten niet stil achterover te leunen en te wachten of het wel goed komt. Ze strijden tegen terreur, ze vechten voor vrede en ja, dat kost slachtoffers. Dat is afschuwelijk en erg verdrietig voor alle partijen waarin gerouwd wordt. We zien dat de hele wereld over Israël heen rolt, ze worden van alle kanten aangevallen. Er is niet alleen oorlog in Gaza. Er is ook nog een andere strijd gaande. Als je tegen Israël vecht, vecht je ook tegen de God van Israël, die het volk Zijn oogappel noemt. Ooit zat ik op een bijbelstudievereniging met de naam: Ora et Labora; bid en werk. In Israël is het: ‘bid en vecht’ en biddend willen wij met ze meevechten.

Liefs,

M.