‘Our hearts must be free, from the river to the sea.’
Onze harten moeten vrij zijn, van de rivier tot de zee.
Al die demonstraties en opstanden, wereldwijd vanwege Israël en Gaza, brengen ons geen stap dichter bij vrede. De problemen stapelen zich alleen maar op. De haat tegenover de ander vermorzelt ons. Die ander is ook niet het probleem. Ikzelf ben dat probleem, mijn haat veroorzaakt zo veel ellende en chaos, dat er een andere weg nodig is. Ons eigen hart moet vrij worden van al die haat, pas dan ontstaat er ruimte om ons denken en verlangen te veranderen.
Een tweestatenoplossing in Israël zal ook niet het antwoord zijn op de complexe situatie in het Midden-Oosten. Zolang je de ander niet de ruimte geeft om in vrede en vrijheid te leven, is elke 'river and sea' ver weg. Wat jejezelf gunt, gun dat ook de ander.
Het beeld van de verwoesting in Gaza met al die verdrietige ogen en wanhopige gezichten zal nog lang op ons netvlies blijven. Hoe kunnen deze mooie mensen ooit nog verder leven en hoe kunnen zij nog hoop voor de toekomst hebben? Dat kan, maar dan moet eerst ieders hart vrij worden, er moet weer vertrouwen groeien. Dat kost tijd, veel tijd. Laten wij hen daarbij te hulp komen.
Een ieder zal eerst tot het besef moeten komen dat de achterliggende decennia hebben laten zien hoe het niet moet. Verkeerde informatie, leugens, achterstelling, armoede en een onrealistisch toekomstbeeld is dynamiet gebleken voor vele uitbarstingen. Zolang we dat niet bijstellen en op zoek gaan naar een nieuwe werkelijkheid, zal het verdriet in Gaza, Israël en andere delen nooit ophouden.
De reacties in heel de wereld, hoe je er ook over denkt, laten zien dat iedereen vindt dat het anders moet. Ook ik vind er iets van, ook ik verlang intens naar vrede, rust en hoop. Daar verlang ik naar als ik de vele kinderen door vluchtelingenkampen zie schuifelen of zelfs zie spelen op de straten tussen een bouwval van huizen. Aan hen denk ik als ik heel voorzichtig op zoek ga naar een nieuwe werkelijkheid.
Op vele plekken is die werkelijkheid al zichtbaar, al is het nog maar klein en minimaal. Plaatsen waar Joden en Arabieren de handen ineen hebben geslagen, gezamenlijk een winkel opzetten en bemensen, fabrieken die draaien op mannen en vrouwen uit verschillende bevolkingsgroepen en gelijk betaald worden. Een gemeenteraad die vertegenwoordigd wordt uit de totale bevolking en samen op zoek gaat naar het beste voor hun dorp of stad. Scholen waar kinderen van Joodse ouders naast kinderen zitten van Arabische ouders; kerken met leden uit verschillende bevolkingsgroepen die zorgen voor mensen uit de buurt. Het kan, want hun hart is vrij.
Mogelijkheden.
Als dit in het klein kan, dan zijn er ook mogelijkheden in het groot: Gaza en andere vluchtelingenkampen hebben dan geen muren en dichte poorten meer; Gaza wordt weer opgebouwd door Gazanen, Joden, Arabieren, Europeanen, enz.; nieuwe scholen voor al die prachtige kinderen schieten als paddenstoelen uit de grond; de UNRWA zorgt voor spiksplinternieuw lesmateriaal met de juiste informatie en met een hoopvolle toekomst; onder de stad worden geen tunnelschachten meer gegraven en opslagplaatsen voor allerlei afschuwelijke, verwoestende wapens krijgen geen enkele ruimte; al die miljoenen dollars, euro’s, of welke munt dan ook zijn voor die nieuwe werkelijkheid; Joden en Palestijnen wonen ‘from the river to the sea’ en bouwen samen aan een nieuwe toekomst, een toekomst voor al die kinderen die leren wat hoop is; de vuisten worden niet meer gebald, maar handen worden ineengeslagen om het geluk van elkaar te zoeken en te realiseren; door nieuwe badplaatsen wordt het toerisme geïntensiveerd; universiteiten wisselen hun studenten wereldwijd uit …
Kom in opstand, sta op voor dit nieuwe realisme. Geef wereldwijd hoop voor Palestijnen en Joden.
bovenstaand artikel is geplaatst in het Nederlands Dagblad van 31 mei 2024
Reacties
Een reactie posten
plaats hier een reactie