vogelaar

87 jaar geleden kochten mijn ouders een commode i.v.m. de geboorte van hun 1^e kindje, mijn grote broer, die in januari 87 hoopt te worden. Ze hadden rijksdaalders gespaard, die ze kregen als een prekende dominee, die natuurlijk niet op zondag zou reizen, bij hen logeerde. Dat zal best wel vaak geweest zijn, denk ik. Zou mijn moeder geweten hebben dat haar neef en zijn vrouw in diezelfde tijd een kindje verwachtten? Ook zij kochten een commode voor hun eerstgeborene en de rest van de kinderen die daarop verschoond, gewassen, aangekleed werden. Net zoals de 7 kinderen die mijn ouders kregen, waarvan er een, misschien alleen maar vlak na de geboorte daarop aangekleed is. Hij moest al snel naar het ziekenhuis en stierf daar 2 dagen later. Vreugde en verdriet dus, bij gedachten aan die commode. Ook de 3 kinderen van mijn andere grote broer werden er op verzorgd, net zoals onze eigen 6 kinderen. Een commode met 2 kleine laatjes, 2 grote laden en een kastje. Voordat de commode bij ons terecht kwam, was het nog een kastje in de schuur voor schroefjes, spijkers en allerhande gereedschap. Wij knapten hem op en verfden hem oranje-wit, echt jaren 70. Ook bij ons werd het op een gegeven moment een kastje voor in de schuur. Later werd ie er weer uitgehaald, om in het hele kleine kamertje van onze dochter – mooi turquoise geverfd – als kledingkast te dienen. Daarna werd het weer een opruimkastje in de schuur en woonplaats voor de muizen, die zich tegoed deden aan de oude schoolboeken van manlief, die daar in opgeborgen waren. Toen we kleiner gingen wonen, moest ie – met pijn in m’n hart weg – Terwijl die in onze hele grote schuur stond om weggebracht te worden, zei de nieuwe bewoner van ons huis dat we hem wel mochten laten staan…..handig voor in de schuur…..

De commode van neeflief ging ook zijn eigen weg en kwam via een vriendin van een van zijn kinderen terecht, toen zij op kamers ging. Zij schonk hem weer aan haar zus toen die op kamers ging. Zij gebruikte hem, na weer een verfbeurt als commode voor haar 4 kids. Toen die zich zelf konden aankleden werd het een kastje voor hobbyspullen. Weer met een ander verflaagje en andere knoppen.

Toen ik begin dit jaar op de jubelroadtrip was met onze bijna 50jarige zoon, gingen we ook op zoek naar onze Vogelaarwortels, met een tochtje naar Berkel en Rodenrijs, de geboortegrond van mijn oma en haar familie. Op de vraag van een lieve vriendin wat we nou toch in Berkel te zoeken hadden, kon ik mijn voorouderverhaal delen en zij haar schooltijdverhaal, wat zich ook in Berkel afspeelde. Ze vertelde van een oude commode die zij had gekregen van haar zus, die hem weer had van een Berkelse Vogelaar vriendin, die hem van haar ouders mee had gekregen. Toen ze hem beschreef, leek dat precies op onze commode. En ja hoor…..uitgewisselde foto’s maakten het duidelijk. Een neef en een nicht, met dezelfde commode, gekocht in hetzelfde jaar en 2 vriendinnen, allebei met heel veel hobbies en dezelfde commode. Ook onze vriendin ging met haar man kleiner wonen, en de commode ging echt niet meer mee naar hun nieuwe plekje. Alle houtwaar die niet mee ging werd aan gort geslagen, alleen het deurtje van de commode werd bewaard. Die kreeg ik, als herinnering! De binnenkant is denk ik nog van 87 jaar geleden, de buitenkant had vele kleuren die aan de binnenkant een beetje zichtbaar zijn gebleven. Op de binnenkant past precies een vogelaar, in dierbare herinnering…..