Israël en ik; 47, 48, 49……..50 Jubeljaar.

In het eerste hoofdstuk van mijn overdenkingen stond het getal 70 centraal en nu het getal 50. De Schepper heeft in 6 dagen de hemel en de aarde gemaakt en Hij rustte op de 7e dag. Vanaf dat moment mag de hele schepping om de 7 dagen rust ontvangen. Wat een wijsheid. Na 6 jaren volgt het 7e en de Schepper noemt dat een sabbatsjaar. De hele schepping ontvangt van de grote Schepper een volledig jaar rust. Er wordt niet geplant en niet gezaaid en Gods kinderen mogen erop vertrouwen dat Hij ook dan voor hen zorgt. Tijdens de woestijnreis regende het Brood uit de hemel, behalve op de 7^e dag! God gaf op de 6e dag een dubbele portie. Zo zorgde Hij. Hij verlangde naar vertrouwen in Hem en dan komt het goed. Ook vandaag. Na 7 x 7 jaren, het 50^e, volgt het Jubeljaar. (zie o.a. Leviticus 25) Niet alleen kreeg het land opnieuw rust, het was het jaar van een nieuw begin. Als je in de achterliggende periode je akker hebt moeten verkopen, krijg je deze weer terug in het 50e jaar. God zegt: Het is mijn land. En als je schulden hebt gemaakt en je hebt jezelf en wie weet je hele gezin, moeten verkopen tot slaaf, dan krijg je tijdens het Jubeljaar je vrijheid volledig terug. God zegt: Het is mijn volk. Wat een feest. Een compleet nieuwe start.

Ja, ik hoor jullie al zeggen: akkoord, maar wat wil je met deze informatie? Wij hebben toch geen slaven meer en mijn postzegel stukje grond hoef ik toch ook niet aan de vorige eigenaar terug te geven.

In veel van mijn overdenkingen heb ik je gestimuleerd om zelf op onderzoek uit te gaan in de veronderstelling dat onze overtuigingen soms vastgeroest zitten of in ieder geval gestold zijn. Er zit niet zoveel beweging meer in. We denken dat we het bij het juiste eind hebben en verdedigen die met allerlei argumenten. Als de Bijbel het woord “vervullen” gebruikt, betekent het dan, dat het klaar is en wij het vervulde niet langer hoeven te beleven? Nog een keer het voorbeeld uit Rom. 13:8: “Wie de ander liefheeft, heeft de wet vervuld”. Je stopt daarna toch niet met liefhebben? Zo geloof ik oprecht dat de Bijbelse Feesten, door God Zelf ingesteld, nog steeds van harte gevierd kunnen worden. Er zit zoveel profetie in, ook nog onvervulde, dat we God en onszelf tekort doen door deze feesten achter ons te laten.

Ook de apostel Petrus spreekt over een nieuwe start, al was dat in een andere situatie, in zijn toespraak in Handelingen 3: 19-21: “Kom tot inkeer, keer terug naar God om vergeving te krijgen voor uw zonden. Dan zal de Heer een tijd van rust doen aanbreken en zal Hij de Messias zenden die Hij voor u bestemd heeft. Dat is Jezus die in de hemel moest worden opgenomen tot de tijd aanbreekt, waarover God van oudsher bij monde van zijn heilige profeten heeft gesprokenen waarin alles zal worden hersteld.” Jubeltijd, rust en herstel. Kom Here Jezus.