Israël en Ik 36; Waarom?

Sinds eind vorig jaar plaats ik, als het lukt, wekelijks een blog over “Israël en ik”. Soms krijg ik de vraag met welk doel ik deze stukjes schrijf, maar ook weleens de opmerking dat het erg “oudtestamentisch” is. Graag wil ik wat achtergrondinformatie geven.

Het heeft te maken met de ontwikkeling die wij al jaren meemaken. Een ontwikkeling die ons liet zien dat we steeds meer weg groeiden van het gereformeerde spoor. Een spoor waarin we ons leven lang hebben gefunctioneerd, maar waarbinnen wel steeds meer vragen naar boven kwamen. We hebben lang gehoopt dat onze “afwijkende” mening gewoon kon blijven bestaan in dat gereformeerde leven, maar de teleurstelling over het verlies van verbinding, nam een steeds groter wordende plaats in ons leven in. Op een gegeven moment kun je niet verder op deze weg en moet je een beslissing nemen, al is het met pijn in je hart.

Vanaf dat moment ben ik over allerlei onderwerpen gaan schrijven, waar wij anders over zijn gaan denken. Het hielp mij, om op een rijtje te krijgen waar de teleurstellingen vandaan kwamen en het was heel opvallend dat meerdere veranderingen van denken terug te voeren waren op hoe je tegen Gods volk, Israël, aankijkt. Het viel ons op dat in de gereformeerde wereld, waar binnen wij zijn opgegroeid, het volk Israël een zeer bescheiden plaats inneemt. In de verschillende belijdenisgeschriften wordt Israël, Gods volk, niet genoemd. We zijn op onderzoek uitgegaan en ontdekten de achterliggende redenen, zoals in andere blogs te vinden is. Tegelijk hebben we vele profetieën gelezen en herlezen. We hebben de Woorden van Jezus opgezocht wanneer Hij iets duidelijk maakte vanuit de Profeten. Het heeft ons een totaal nieuwe wereld ingeleid. Wonderlijk mooi. En daar schrijven we over. Al dat moois willen we niet voor ons zelf houden, maar graag met steeds meer mensen delen. We hopen en bidden dat zij gestimuleerd worden om zelf op onderzoek uit te gaan, maar ook om deze onderwerpen te bespreken met anderen, op Bijbelstudies en evt. op kringen en gemeentevergaderingen. Het gaat ons niet om gelijk hebben of krijgen, maar om de stimulans tot onderzoek. Als je dan tijdens deze studies erachter komt dat de Bijbel over deze onderwerpen een ander licht laat schijnen, dan is dat aan de ene kant confronterend en aan de andere kant stemt het tot blijde verwondering.

Is onze zoektocht en het verwoorden van ons nieuwe inzicht “oudtestamentisch”? In een van mijn eerste blogs heb ik geschreven om geen onderscheid te maken tussen “oud” en “nieuw”, omdat de Bijbel een eenheid is. Als je dan toch een verschil wilt maken, geef het dan bijv. “Eerste” en “Tweede” testament mee. We kunnen het “Tweede” alleen maar begrijpen en verklaren vanuit het “Eerste”. Binnenkort ga ik iets schrijven over 2 Petrus 1 : 19 en dan hoop ik duidelijk te maken dat juist de Profeten Gods plan hebben mogen doorgeven. Zijn mijn gedachten “oudtestamentisch”?