40 dagentijd

Vorige week begon de Israëlische maand Eloel. Voor veel Joden de 40 dagentijd.

Vanaf de eerste dag van de maand duurt het nog 40 dagen voor het Grote Verzoendag is. De belangrijkste feestdag voor de Joden en deze 40 dagen zijn dan ook voor velen een tijd van inkeer, terugkijken, verootmoediging, boetedoening, vergeving vragen en vergeving geven. Vorig jaar dacht ik nog dat alleen de 10 dagen vanaf het Bazuinenfeest tot aan Grote Verzoendag, die verootmoedigingsdagen waren. We stonden toen nog aan het begin van een zoektocht over de Bijbelse feesten en hoe wij daar vandaag de dag mee om willen gaan. In het afgelopen jaar mochten we daar heel veel over lezen, luisteren en leren. Onder christenen is de 40dagen tijd bekend als de tijd voor Pasen, vanouds de vastentijd bij de katholieken, vanaf Aswoensdag tot aan 1^e Paasdag. Tegenwoordig worden er dan allerlei leesroosters aangereikt om in die dagen te overdenken wat het lijden en sterven van Jezus betekent voor je dagelijkse leven. Ik heb zo’n idee, dat het ontstaan van deze 40dagentijd gebaseerd is op de Joodse 40dagentijd, maar omdat keizer Constantijn rond het jaar 325 allerlei Bijbelse en Joodse gedenkdagen weg wilde hebben, heeft hij er een alternatief voor bedacht.

En wat doen wij ermee in verbondenheid met het volk van God? Wij krijgen elke dag in het boek ‘Manna voor elke dag’, van Carin van Essen, denkstof over deze 40 dagen aangereikt, waar we samen over door praten. We kunnen niet in de bijbel vinden dat God deze 40 dagen ingesteld heeft, het lijkt ons een Joodse traditie waarover in de Talmoed vast meer te vinden is. Die tradities vinden wij voor onszelf minder belangrijk.  We vinden het wel heel belangrijk om erbij stil te staan of er nog onvergevingsgezindheid in ons is. Ik heb ontdekt dat als ik nog steeds boos of soms heel boos kan worden om iets wat in een ver verleden gebeurd is, dat ik dan nog niet vergeven heb. Ik zou er in een 40 dagentijd helemaal niet aan denken, maar soms, zomaar in een gesprek kan die boosheid vanuit m’n tenen naar boven vlammen. Dan weet ik dat het tijd is voor actie, ook al kan het soms niet meer live. Vergeving vragen aan God kan altijd en mezelf vergeven wat mijn aandeel in het gebeuren was ook. Vergeving betekent niet dat wat gebeurd is goedgepraat of weggepoetst wordt, of bedekt wordt met de mantel van de liefde. Vergeving maakt mezelf vrij en los van boosheid en frustratie. Als ik er grapjes over kan maken of het erover kan hebben zonder nare gevoelens, dan heb ik en ben ik vergeven! Als een van ons jou op een of andere manier ooit gekwetst heb of verdriet gedaan heb, dan vragen we je bij deze om vergeving.

Met vredevolle groet,

A&M