Israël en ik 28; Wie of wat is Israël?

 

Er zijn maar weinig landen/volken die bijna dagelijks het nieuws halen. Een uitzondering vormt dat kleine plekje aan de Middellandse Zee met bijna 10 miljoen inwoners. Wat is dat toch met dit land en volk?

De naam Israël betekent “God heerst” of “God strijdt voor je”. Het is de naam die Jakob kreeg na zijn nachtelijke gevecht met een onbekende. Hoewel zijn eigen naam gebruikt bleef, droegen zijn nakomelingen de naam Israël, tot op vandaag. Het betekent dat deze nakomelingen het nageslacht van Abraham zijn, omdat Jakob zijn kleinzoon was. En met Abraham heeft God een verbond gesloten, niet voor een korte tijd, maar eeuwigdurend, tot vandaag, morgen enz. Abraham kreeg de belofte dat God hem en zijn nageslacht zou zegenen, maar ook dat andere volken gezegend zouden worden als ze dit nageslacht voorspoed wensen. (Dat wil niet zeggen dat je je kritiekloos moet opstellen.) En wie dit volk kwaad toewenst, krijgt te maken met de vloek die God uitspreekt. Als wij over dit volk en land spreken en schrijven moeten we bovenstaande gegevens een plek geven om de uitzonderlijke situatie van Israël te kunnen begrijpen. Er is een strijd gaande tussen de Schepper van hemel en aarde en zijn tegenstander die altijd uit is op chaos, leugen, bedrog, oproer, terrorisme, haat en dood. De Schepper is op weg naar een vrederijk met balans, harmonie, liefde, respect en leven. De Schepper heeft Abraham en zijn nakomelingen, dus Israël, uitgekozen om met Hem dit Vrederijk te realiseren. Al duizenden jaren is hierover gestreden en tot op vandaag gaat die strijd door. Daarom is dit volk en land dagelijks in het nieuws.

Israël viert dit jaar zijn 75 jarig onafhankelijkheid en de Palestijnen gedenken hun 75 jarige Nakba, hun Catastrofe. Nu bestaat Israël als volk al meer dan 4000 jaar en het stuk land wat ze van God ontvangen hebben eveneens. Hoewel de nakomelingen van Abraham heel lang in de Diaspora hebben doorgebracht, is er altijd het verlangen gebleven om terug te gaan naar het Beloofde Land. In de afgelopen eeuw is dat verlangen explosief gegroeid, met het gevolg dat na de vernietiging van miljoenen Joden, de staat Israël, in 1948 is opgericht. Vanaf het allereerste moment is de reactie van de Arabische wereld furieus. Dood aan de Jood. Meerdere oorlogen zijn gevoerd, maar het vernietigen van dit volk in het gelijknamige land, mislukt en zal blijven mislukken. En ondertussen gaat de ontwikkeling in Israël op allerlei gebieden door. Hoogstaande uitvindingen die de wereld verbazen en met dankbaarheid in andere landen worden ingezet. Israël is tot een zegen. Regeringen zoeken contact en steken hun waardering niet onder stoelen of banken. Zelfs vanuit de Arabische wereld worden nieuwe contacten gelegd, omdat ze merken dat het isoleren van dit land tot hun eigen nadeel werkt. Een profeet, Zacharia, heeft dit lang geleden al geprofeteerd, n.l. dat 10 mannen uit de volken de slip van de mantel van een Joodse man vastgrijpen en hem willen volgen, omdat ze ontdekken dat God met het Joodse volk is. Daar gaat het om: God wil gekend en geëerd worden. Hij volvoert zijn plan. Daarom gaat alle aandacht naar dat volk aan de Middellandse Zee uit. Er is redding voor Jood en Griek, voor Nederlanders en Palestijnen. En die redding komt uit Israël.

Ja, redding ook voor de Palestijnen en ik gun ze dat zo van harte. De situatie in de vluchtelingenkampen is onbeschrijfelijk. Wat een pijn en verdriet. Hoe moet het nu verder? Niet op de manier zoals het de afgelopen decennia zich heeft ontwikkeld. Dreiging, terrorisme, raketten en zware wapens zijn niet het antwoord op deze ontstane situatie. Voor alle betrokkenen is dat een hel op aarde. Ook het vele geld dat elk jaar wordt overgemaakt van de UNHCR naar de Palestijnse Autoriteit komt lang niet altijd op de goede plek terecht. En toch zijn er lichtpuntjes, omdat er steeds meer kleine samenwerkingsverbanden ontstaan tussen Israëliërs en Palestijnen. In het onderwijs, in kibboetsen, aan ziekenhuisbedden, in technische ontwikkelingen en uitvindingen, enz. Maar het meest bemoedigende is dat er kleine kerkgemeenschappen komen waar Jezus Koning is en elke inwoner welkom is. Er ontstaat begrip, respect en interesse voor elkaar. Er worden humanitaire acties op touw gezet, waarin blijde verwondering en bemoediging tot werkelijkheid worden. Daar is hoop.  Deze ontwikkeling heeft veel meer aandacht en ondersteuning nodig. Niet alleen vanuit de VN, de EU of Israël, maar ook vanuit allerlei kerken en niet te vergeten, heel persoonlijk vanuit jezelf.

De Schepper van hemel en aarde brengt zijn schepping naar een nieuw Vrederijk. Hij gebruikt daarvoor zijn volk Israël, jou en mij. “God heerst”.

Shalom!