Israël en de kerk 3.

In het eerste stukje van deze drieluik, heb ik de nadruk gelegd op Israël als Gods ‘kostbaarste’ bezit. In het middelste gedeelte heb ik Romeinen 11 aangehaald waar Paulus zijn gedachten over de ‘Edele Olijf’ uiteenzet met daarop de oorspronkelijke takken (gelovigen uit Israël) en daartussen de geënte takken uit de volkerenwereld (gelovigen uit de heidenen). In het derde gedeelte over dit onderwerp wil ik jullie graag mee laten denken over hoe die 2 volkeren met elkaar mogen omgaan. Een andere brief van Paulus, n.l. de brief aan Efeze, kan ons daarbij behulpzaam zijn. Ik gebruik daarvoor het tweede hoofdstuk.

Paulus schrijft, dat Christus met zijn dood Joden en niet-Joden verenigd, Hij heeft de muur van vijandschap, die hen scheidde, afgebroken. Aan hen die ver weg waren (gelovigen uit de heidenen) en die dichtbij waren (Joden) kwam Hij vrede verkondigen. Abraham heeft deze belofte al gekregen, toen God hem duidelijk maakte, dat Hij via zijn nakomelingen de redding voor de wereld zocht. En in beide Testamenten komt deze rode draad steeds terug. Wat een rijkdom.

Geen ‘muur van vijandschap’ meer? Hoezo? Als je de situatie in het Midden-Oosten volgt, dan is die muur alleen maar hoger en dikker geworden. In veel gevallen staat Israël alleen en heeft te maken met een wereldwijd antisemitisme.  Is die muur ook nog aanwezig tussen Gods volk en Christus gelovigen uit de volkeren? Ik ben me bewust dat je onder de Joden verschillende groepen hebt, zoals Messias belijdende Joden, een groep seculiere Joden en zij die van harte naar de Thora leven. Kinderen van JHWH die vol verlangen uitzien naar de komst van de Messias. Hoe gaan wij, gelovigen uit de heidenen, om met deze nakomelingen van Abraham? Ik houd het graag bij mezelf. Mijn liefde voor Israël is groot sinds God mij de ogen opende voor zijn ‘kostbaarste’ bezit. Elke dag bid ik om ‘vrede voor Jeruzalem’. Graag maak ik regelmatig een gift over voor een goed doel, zodat ik hen metterdaad ondersteun. Ook moet ik vaak denken aan Ruth uit Moab. Een vrouw uit de volkerenwereld die de weg naar Israël en naar zijn God heeft gevonden. ‘Uw God is mijn God, uw volk is mijn volk’. En als Ruth daarna in contact komt met Boaz, vraagt ze of ze mag schuilen onder zijn vleugels. Een prachtig verhaal waar ik graag onderwijs uit ontvang. In deze relatie zie je de liefde opbloeien tussen een gelovige uit de volkeren en een gelovige Israëliet. Kunnen wij, Anno Domini 2025, ook zo omgaan met onze broers en zussen uit Israël? Bij elkaar schuilen, elkaar ondersteunen en samen uitzien naar de komende Messias? Een Joodse Redder uit het Joodse volk. En wij, vroeger heidenen, mogen schuilen bij Hem. Alle eer voor de God van Israël.