Stad van Vrede

Ter hoogte van mijn hart draag ik een speldje met de vlag van Nederland en Israël. Ik houd van het volk Israël, omdat mijn God zichzelf de God van Israël noemt. Hij heeft dit volk zijn ‘eerstgeboren zoon’ genoemd en zich ermee verbonden tot in eeuwigheid. Uit dit volk is mijn Redder geboren, Jezus de Messias. Hij is mens geworden, een Joodse man. Als nakomeling van David is Hij Koning van dit volk en zal eens dit koningschap over heel de wereld uitoefenen. Jezus is de ‘eniggeboren’ Zoon van de Vader. En deze beide zonen heeft God een plaats gegeven in zijn reddingsplan. In dat plan heeft Abraham al mogen horen dat wie zijn nakomelingen zullen zegenen ook zelf gezegend worden. Daar ligt de oplossing van het probleem in het Midden-Oosten. Daarom hangt dit kleine speldje in de buurt van mijn hart, zodat er een voortdurend gebed opstijgt naar de God van Israël, dat de ogen van velen geopend mogen worden en er respect en vrede zal groeien. Het betekent geenszins dat ik de huidige regering van Israël steun. En hoewel ik er reacties van anderen op krijg, draag ik het ook voor mijzelf. Ik wil er graag regelmatig aan denken, dat de situatie in het Midden-Oosten niet door toevalligheden aan elkaar hangt. Ik probeer de hand van God daarin te zien, en meer nog dat ik rust vind in de gedachte dat Hij het niet door zijn vingers laat glippen. De beelden die onze kamers binnenkomen zijn afgrijselijk. Je zou de moed totaal verliezen. Het speldje op mijn hart doet mij naar boven kijken. Ik verwacht het van Hem. Samen op weg naar de Stad van Vrede.

A.