Welterupsje….

Die heb ik niet van mezelf hoor, maar van een dierbare vriend die zomaar van elk woord een grapje kan maken.

In mijn tuintje woonden de afgelopen week 2 rupsen van de koninginnenpage. Ze vraten zich dik aan m’n worteltjesloof. De worteltjes in de grond stellen (nog) niet zoveel voor, maar het loof staat fris groen te stralen. En wat een verrassing dat we daar die 2 koninklijke rupsen zagen. Daar deel ik graag mijn worteltjes mee. Op een gegeven moment zagen we wel 5 grijzige balletjes in dezelfde wortel. En wat blijkt……dat is het begin, dat is het eitje waar de rups uitkomt. Eerst als heel klein zwart rupsje met een witte stip op de rug om vijanden af te weren. In 4 stadia eet die zich als rups dik en rond en verpopt zich dan weer totdat ie als mooie groene rups met zwarte strepen en oranje stippen…ook om de vijand te weren…in een laatste stadium pop te worden en dan……een prachtige fladderende koninginnenpage. Best nog wel een beetje zeldzaam in ons land. En met het mooie weer wat ons de komende dagen te wachten staat, willen we graag die koningin in onze tuin verwelkomen.

Maar……

Het is woensdag, een stralend zonnige dag en zoals elke dag loop ik diverse keren langs de worteltjes. Een rups zien we al niet meer, zou die al ergens als pop onder een worteltakje hangen. Ik moet wel op m’n kop gaan staan om dat te kunnen ontdekken, dus houden we zo af en toe die ene rups even gezelschap. Op een gegeven moment ziet ie er wat anders uit dan even geleden. We denken dat ie pop gaat worden. Hij wordt steeds kleiner en het groene takje waar ie het laatst van at is een zwart takje geworden. En steeds vliegt er een irritante wesp in de buurt. Als die te dicht bij komt verweert de halve koninginnenpop zich, maar zo af en toe zit ie ook halverwege het lijfje wat ook al zwart aan het worden is. Ik werp me op als popbeschermer en pak een krukje om in de brandende zon het verloop van het verpoppen te bekijken en de wesp weg te sturen…..naar z’n moeder….naar de buren….naar de overkant…maar steeds komt ie weer terug en soms ben ik te laat, dan heeft ie al weer op de pop gezeten. Omdat ik toch met m’n mobiel in de hand zit om foto’s te maken, ga ik maar googelen op de natuurlijk vijanden van de rups. En ja hoor….wespen, sluipwespen, ze zijn graag op zoek naar de verpoppende rupsen om daar hun eitje in te leggen. Als de rups helemaal een harde pop is geworden komt het wespeneitje uit en vreet de pop van binnenuit op, breekt de harde laag open en oeps……geen vlinder, maar een wesp. 50% van de rupsen wordt zo nooit een vlinder.

Ik aanvaard het maar dat in mijn tuintje de natuur z’n gang gaat en als dat ten koste gaat van mijn gekoesterde droom - de koningin welkom heten - dan is dat maar zo. En als ik een beetje reken…..niet mijn sterkste kant….dan zagen we 2 rupsen, 5 grijze balletjes. 50% maakt dan de kans op 3,5 koningin. We wachten maar rupsig af.

Welterupsje pop!

Lieve groet,

M.