Israël en ik 57; Troost? Jazeker!

Als de besnijdenis alleen hoort bij het uitverkoren volk Israël, zijn ‘kostbaarste bezit’ en de doop niet in de plaats van de besnijdenis is gekomen, waar vinden we dan troost? Het grootste deel van mijn leven heb ik geloofd in het verbond dat de Here God met mij sloot op het moment dat ik gedoopt werd, een teken en zegel. Tientallen jaren heb ik het aan kinderen mogen vertellen, dat het verbond uit 2 delen bestaat: belofte en eis. Daarin vond ik troost en deelde dit met vele anderen. Nu geloof ik dat ik deel mag hebben aan het nieuwe verbond, dat door het geloof in mijn Verlosser, werkelijkheid is geworden. Als de kinderdoop voor mij een menselijke instelling is geworden, waar haal ik dan mijn troost vandaan? Komt Gods trouw pas naar mij toe wanneer ik mij heb laten onderdompelen? Gods Woord geeft antwoord, o.a. in Psalm 139: ‘Toen ik in het verborgene gemaakt werd, kunstig geweven in de schoot van de aarde, was mijn wezen voor U geen geheim. Uw ogen zagen mijn vormeloos begin, alles werd in uw boekrol opgetekend, aan de dagen van mijn bestaan ontbrak er niet een’. Maar ook: ‘U omsluit mij, van achter en van voren, U legt uw hand op mij. Wonderlijk zoals U mij kent, het gaat mijn begrip te boven’. Dit is Vader! Hij is mijn Schepper, vanaf het allereerste begin. Hij kent mij en Hij heeft een groot verlangen, dat ook ik Hem leer kennen. Op allerlei manieren zorgt Hij. Door ouders, gezinnen, families, juffen en meesters, andere gelovigen, een goede vriend(in), maar ook door het kennen van de Bijbelse geschiedenis. Op het Pesachfeest, o.a., kregen de kinderen onderwijs en leerden ze hun Schepper en Verlosser kennen. Wat een almachtig God. En die God is jouw Vader. Zo groeit er verlangen om met die God te leven. Ook de 12 stenen die op de oever van de Jordaan waren neergelegd, nadat het volk erdoor getrokken was, gaven beeldend onderwijs. Het was en is Gods verlangen, dat zijn kinderen Hem steeds beter leren kennen en vertrouwen. En als de Here Jezus zijn discipelen moet vermanen, omdat ze de kleine kinderen bij Hem vandaan wilden halen, trekt Hij ze naar zich toe en toont zijn liefde. Dat is onze troost. Vanaf het prilste begin geeft Vader zijn liefdevolle zorg. Op allerlei manieren wil Hij aan zijn kinderen duidelijk maken dat Hijzelf het Leven is. Kies dat Leven. En in het ‘bad van de wedergeboorte’ wordt die keus bevestigd. Nee, God komt niet pas naar je toe, als jij voor Hem kiest. Zijn keus voor jou lag al eeuwen vast. Wat een troost.