omarmen

Aan het begin van een nieuw jaar is het ook tijd voor een nieuw jaarthema. Het afgelopen jaar vulde ik 2 schriften vol met schrijfsels, quotes rondom mijn thema van 2023; leven in HOOPVOLLE verwachting en met VERWACHTINGSVOLLE hoop. Ik maakte een aantal creatieve uitwerkingen, las 59 boeken met hoop of verwachting in de titel of als inhoud. Niet dat het thema dit jaar helemaal uit beeld verdwijnt, want het is mijn ervaring dat al mijn jaarwoorden van de afgelopen jaren: groen, licht, verbondenheid, moed,  altijd een pingeltje in mijn hart geven als ik ze op een of andere manier tegenkom. En zo blijft mijn hoopvolle verwachting ook in de toekomst met me meegaan. Er is een toekomst vol van HOOP, en die ga ik ‘OMARMEN’!

De laatste maanden kwam dit woord steeds bij me terug. De eerste keer was toen ik op Facebook een bericht voorbij zag komen van ‘Because we carry’, een organisatie die zich sterk maakt voor de moeders onder de vluchtelingen op Lesbos, zwanger of met kinderen. Het spreekt me aan omdat een van onze lieve schoondochters erbij betrokken is en er ook is geweest om haar steen bij te dragen. Er werd op FB opgeroepen om het verhaal wat ze schreven te delen, om niet weg te kijken, om er wat aan te doen, om ‘je ongemak te omarmen’. Die kwam wel even binnen. Ik denk dat ik het bericht wel gedeeld heb onder mijn ‘vrienden’ maar ondertussen ben ik er een kei in om voor moeilijke dingen mijn ogen dicht te doen. Ik kijk letterlijk weg als ik, per ongeluk, een keer achter de tv zit tijdens het journaal, maar door die uitroep: ‘Omarm je ongemak’ besloot ik dat het eens tijd werd om m’n ogen ervoor open te doen. Tegelijk kwam er in een boek: De hele cirkel, geschreven door een vriendin, iets soortgelijks bij me binnen. Dat ging over afweermechanismen en beschermstrategieën, die je niet nodig hebt als je weet wie je in Christus bent. Bijzonder om net op het moment dat ik bedenk: ‘Omarm je ongemak nou eindelijk maar eens, en ga met dat ongemak naar God toe, om je door Hem te laten troosten op Vaders schoot, of aan Moeders hart,’ krijg ik dit te lezen. Tijd om me te bekeren. Tijd voor actie. Deze zwakke plek in mij zelf mag ik gaan ‘OMARMEN’, er verantwoordelijkheid voor nemen.

Op dit moment luister ik naar het boek: Thuis draag ik bij me van Celine Korevaar. Nu is het niet mogelijk om over moeilijke stukken heen te lezen, het alleen maar te scannen. Nee, ik MOET luisteren! Zo leer ik al een beetje te OMARMEN.

Daarnaast kwam er ook een leuke OMARMING langs: ‘Omarm de paradijsvogel in je zelf’. Dat is wel een kleurrijk ding om eens bij stil te staan. En heb je toevallig behoefte aan een OMARMING, een knuffel…….je bent van harte welkom!

Liefs,

M.