Israel en ik 51; Van kaft tot kaft

In mijn gereformeerde opvoeding ben ik opgegroeid met bovenstaande uitspraak. Het gaat dan niet over zomaar een willekeurig boek, maar het gaat over het allerbelangrijkste boek dat ooit is uitgegeven, de Bijbel. Een verzameling van 66 boeken waarin we de Schepper van hemel en aarde leren kennen. En alles wat in dit Boek is opgeschreven geloof ik van het begin tot het einde, van kaft tot kaft. Een zeer boeiend Boek met de geschiedenis van het ontstaan van de aarde, de opstand van de mensen tegen hun Schepper en de verzoening door Gods Zoon, Jezus Christus. En daar doorheen het bijzondere verhaal van de uitverkiezing van 1 volk, Israël, geformeerd uit 1 persoon, Abraham. De Schepper van hemel en aarde verbond zich voor eeuwig met de nakomelingen van Abraham. Zij zouden een bijzondere rol vervullen in de ontwikkeling van de geschiedenis van alle volken op aarde. God wilde via zijn volk de andere volken tot zegen zijn; wie dit volk zou zegenen zou ook zelf gezegend worden, maar wie het zou vervloeken zou zelf vervloekt worden. Een Woord van God voor eeuwig. Tot op vandaag kun je de werkelijkheid afmeten aan deze zegen en vloek. Volken die samenwerken met Abrahams nakomelingen ontvangen zegen, profiteren van vele uitvindingen en ontwikkelingen die in Israël worden gedaan. Helaas zien we ook de andere kant, de economische achteruitgang, de armoede, terrorisme, oorlogen en vele vluchtelingen. Voor mij is er maar 1 oplossing voor de disbalans in het Midden-Oosten, nl. dat al deze volken het “heil uit de Joden” aanvaarden, de zegen die God wil geven via zijn volk.

Wat heeft dit nu te maken met de titel boven mijn verhaal? In de gereformeerde wereld zijn  belijdenissen zeer belangrijk in het lezen en begrijpen van de Bijbel. Gods Woord wordt hierin uitgelegd en geïnterpreteerd. Er zijn er 6 en je kunt ze verdelen in 2 groepen: 3 zijn geschreven in de eerste eeuwen na de uitstorting van de Heilige Geest en 3 na 1500. Als je in deze geschriften op zoek gaat naar “het heil is uit de Joden”, voor mij een rode lijn in de Bijbel, dan is het nergens terug te vinden. Rond het Concilie van Nicea (325) hebben christenen hun banden met Israël volledig doorgesneden, waardoor de belijdenissen uit die tijd met geen woord over Israël en over de koning van de Joden schrijven. En de geschriften die in de Reformatietijd zijn opgesteld, laten zien dat “de kerk in de plaats van Israël” is gekomen. Gods eeuwige plannen met Israël, opgeschreven door de Profeten, worden vergeestelijkt en hebben geen plaats gekregen in de belijdenissen. De opstellers van deze geschriften hebben Gods Woorden over de eeuwige beloften aan Abrahams nakomelingen, naar hun eigen inzicht geïnterpreteerd. Eeuwenlang hebben ze miljoenen christenen op een dwaalspoor gezet en, helaas, nog steeds. Er is een groep christenen in ons land die regelmatig vergaderingen beleggen met als thema: Gereformeerd blijven. Het is mijn verlangen dat ze dit thema wijzigen in: Gereformeerd worden. In dat wordingsproces zal er ongetwijfeld anders geïnterpreteerd worden met als gevolg, dat er nieuwe belijdenissen geschreven gaan worden.

Prima om de Bijbel van kaft tot kaft te lezen, graag zelfs, maar hoe lees je de inhoud tussen deze kaften in?