verwarde haren

Wat een ontdekking……

Heb ik zo af en toe, tijdens een wakker deel van de nacht, creatieve inspiratie….blijk ik lang niet de enige te zijn. Zijn er allerlei hedendaagse kunstenaars die juist in de nacht aan het tekenen slaan, of in hun hoofd de beelden die ze voor zich zien, zo vaak herhalen, dat ze het zich de volgende morgen nog herinneren en er mee aan de slag kunnen gaan. Er is zelfs een slaapwandelende kunstenaar die allerlei succesvolle kunstwerken maakt tijdens die wandelingen.

Het is me al vaker overkomen. Dan denk ik bijvoorbeeld dat ik de enige ben die met afval werkt in schilderijen, terwijl er juist een hele kunstvorm is, DADA, die ontstaan is door het oprapen van papiertjes van de straat. Zo kwam ik er ook achter dat ik niet de enige ben die gecharmeerd is van oud roest, van uitgebrande bussen of caravans, van ingestorte schuren en oude deuren. Dat is Wabi Sabi, een Japanse kunstvorm die de schoonheid van het onvolmaakte omarmd. Ik ben niet alleen. Ik word omringd door allerlei mensen die ’s nachts niet kunnen slapen, die juist vergane glorie opzoeken of allerlei rommel van straat oprapen. Ik voel me aan hen verwant. Vooral met die mensen die ’s nachts met verwarde haren achter hun tekenboekje zitten.