Israël en ik 31; Vergeving

 

Dit wordt een persoonlijk verhaal. De tijd rond het Bazuinenfeest, het begin van het Joodse Nieuwjaar, is een belangrijke periode in de voorbereiding naar Grote Verzoendag. Het is een tijd van reflectie, van terugkijken en tot inkeer komen. Het is een periode om tot je door te laten dringen, dat geloven in de Here Jezus en leven met Hem geen zonde verdraagt. Het is Gods verlangen en intentie, dat wij in liefde met Hem, zijn schepping en met onze medemensen omgaan. Daarin past aandacht voor de ander, begrip, omzien naar, vertroosting, ondersteuning, samen Gods weg zoeken en vinden. En helaas, zo gaat het niet altijd. Ik maak daarin fouten en stel anderen teleur. En juist in deze tijd, waarin ‘bazuinen’ mij oproepen om mijn hartsgesteldheid te veranderen, mag en wil ik tot inkeer komen. Ik mag het in orde maken met mijn naasten en daarin vergeving vragen en ontvangen. Dit proces is elke dag van belang, maar net voor Grote Verzoendag, waarin we de terugkomst van de Here Jezus herdenken, helemaal. In mijn verlangen naar de Bruiloft van het Lam wil ik schoongewassen zijn en samen met ontelbare andere gelovigen Hem tegemoet gaan. Nee, ik kan mijzelf niet verschonen, maar dankzij mijn geloof in mijn Schoonmaker is er geen vuiltje meer zichtbaar. God dank.

Het is ongeveer 30 jaar geleden. Elke dag fietste ik van mijn woonplaats naar mijn werkadres, iets meer dan 5 km en ’s middags weer terug. Er was met de werkgever een kilometervergoeding afgesproken, maar die was gekoppeld aan zones. Om in aanmerking te komen voor vergoeding waren mijn zones te gering. Toch heb ik die vergoeding aangevraagd, maar in een te hoog aantal zones. Zo heb ik een aantal jaren ‘genoten’ van een kleine jaarlijkse vergoeding. Tot op het moment dat ik een berichtje ontving, dat het overgemaakte bedrag teruggevorderd zou worden, omdat mijn opgegeven zones niet klopten met de werkelijkheid. De man die toen de financiën regelde bij mijn werkgever, was een oud-leerling van mij. In de tijd dat hij van mij onderwijs ontving, groep 7/8, heb ik hem mogen vertellen en voorleven over Gods Koninkrijk. Mijn woorden toen en mijn leven later waren niet met elkaar in overeenstemming. Het kan zo maar zijn dat ik door mijn voorbeeld een blokkade ben geworden in zijn relatie met Jezus. Ik ervaar daarover nog steeds verdriet en pijn. Begrijpen jullie dat ik deze weken weer bazuinen hoor blazen? Ik word herinnerd aan een zonde. Gelukkig heb ik het al lang aan de Here God verteld en mijn diepe spijt betuigd en vergeving ontvangen, maar ik heb het nog nooit aan mijn oud-leerling verteld. Het is goed dat hij persoonlijk mijn schaamte en spijtbetuiging hoort en hopelijk wil hij mij vergeven. Ik ga op zoek naar zijn adres om in contact met hem te komen. Het is een stukje van mijn voorbereiding om Jezus terug te verwachten.

Heb jij ook een ‘bazuin’ nodig?