tranen

 

Ik weet niet hoe het met jouw tranen gesteld is. Zitten ze hoog? Komen ze zomaar uit je ogen stromen? Of zitten ze net als bij mij verstopt? Ik weet niet waar ze bij mij zitten. Soms denk ik dat ze op zitten te drogen in mijn hart. Soms voelt het alsof ze in m’n tenen zitten. En het rare is dat ik wel tranen heb die zomaar naar buiten komen, als ik maar even buiten ben. Even m’n neus buiten de deur en daar biggelen ze al.

En soms komen ze zomaar vanuit m’n tenen naar boven schieten, maar dan halen ze nog mijn ogen niet, maar blijven ze in m’n keel plakken. Dat was ook zo toen ik bij kennissen op hun dressoir een hele bekende Droste chocolademelkpot zag staan. Dan is daar ineens de verbinding met mijn lieve bijzondere schoonzus, die al heel veel jaren hemelen is. Maar met die chocoladepot voor m’n ogen is ze weer even hier, dichtbij! Hij kwam maar zo af en toe tevoorschijn, bij speciale gelegenheden. Vooral ’s winters! Tijdens logeerpartijen mocht ik daar zo af en toe van mee genieten. Als ik dan denk aan die mooie zin uit de Boekenfluisteraar, dan weet ik: “Ook in een Droste chocolademelkpot woont een dierbaar mens waarmee ik me verbonden voel, omdat zij er met liefde chocolademelk uit schonk.”