4 schoppen

Toen we bijna 16 jaar geleden mijn schoonvader gingen begraven, was daar een van mijn zwagers die het voortouw nam in het daadwerkelijke begraven. Dat had hij zijn vader beloofd. Hij zorgde voor 4 schoppen, zodat zijn kinderen het graf konden dichten. Ook nu bij het begraven van mijn schoonmoeder waren er weer schoppen aanwezig, zodat we met kinderen, klein- en achterkleinkinderen de taak uit konden voeren, waarvan hij beloofd had dat te zullen doen, maar hij overleed anderhalf jaar na zijn vader. Toen werd zijn graf gedicht door broers, zussen en zijn dochters. Zo bijzonder! Toen we kort na het overlijden van mijn schoonvader met mijn eigen broers en schoonzussen een weekend samen doorbrachten, vertelde Albert over ‘het begraven’ van zijn vader. Over de 4 schoppen. Een van mijn broers, een bridgefanaat, werd even in de war gebracht:' 4 schoppen.... waar gaat dit over? Is Albert tegenwoordig aan het bridgen?' Hij werd er door geraakt en was van plan om er een stukje over te schrijven in zijn bridgeblad. Of het ervan gekomen is, dat weet ik niet. Hij is ook niet meer onder ons, 9,5 jaar geleden overleed hij. 

Mijn schoonmoeder werd liefdevol met scheppen zand toegedekt. En zo brengen de schoppen bij het graf van mijn schoonmoeder herinneringen naar boven aan deze en andere lieven van voorbij. Ze zijn met mij verweven en blijven in mijn leven. Ze worden niet vergeten, zijn in een ander weten. Bij God mogen ze wonen. De mensen van voorbij, zijn in het licht, zijn vrij!

De mensen van voorbij
wij noemen ze hier samen.
De mensen van voorbij
wij noemen ze bij namen.
Zo vlinderen zij binnen
in woorden en in zinnen.
en zijn wij even bij elkaar
aan ’t einde van het jaar.

 De mensen van voorbij
zij blijven met ons leven.
De mensen van voorbij
ze zijn met ons verweven
in liefde, in verhalen,
die wij zo graag herhalen,
in bloemengeuren, in een lied
dat opklinkt uit verdriet.

De mensen van voorbij
zij worden niet vergeten.
De mensen van voorbij
zijn in een ander weten.
Bij God mogen ze wonen,
daar waar geen pijn kan komen.
De mensen van voorbij
zijn in het licht, zijn vrij.

Tekst: Hanna Lam