Ik leg de namen van mijn kinderen in Uw handen

 

“Ik leg de namen van mijn kinderen in Uw handen”. Een oud gedicht wat we ooit op een tegeltje kregen als kraamcadeautje. Het is mijn gebed van elke morgen, aangevuld met de namen van schoonkinderen, die trouwens gewoon onder mijn kinderen vallen, kleinkinderen, sponsorkinderen. Ik spreek altijd Zegen over hen uit met het lied: “De Here zegent jou” en nadat ik voor het eerst het lied: “I speak Jesus” hoorde, spreek ik ook de naam van Jezus over hen uit. Soms is het ook mijn gebed in de nacht, als ik niet kan slapen. Dat komt niet zo heel vaak voor, maar ineens was er weer zo’n nacht met migraine, een halve dag op bed, ’s avonds weer op tijd naar bed en dan is het om 4 uur klaar met het slapen. Toen ik mijn hele familie in de handen van God had gelegd lag ik nog wat te mijmeren over de namen van mijn kinderen. Als ik ze nu zou krijgen i.p.v. dik 40 jaar geleden, hoe zou ik ze dan noemen? Nu hebben ze namen die in de families voorkomen, of die vanuit mooie boeken bij me zijn blijven hangen. Als ik dan schakel tussen nu en toen, dan denk ik dat ze namen gehad hadden als Bram, Yitze, Jaap en Levi natuurlijk, dat is echt een naam voor een tempelman. En vast ook een Jesse of iets afgeleid van Jozef, een van mijn Bijbelse favorieten, Jooz of zo. En onze dochter dan….haar namen van nu zijn al gerelateerd aan vrouwen uit de bijbel, hoewel ze naar tantes genoemd is. Maar dan had ze vast ook nog Maria als extra naam erbij gekregen. Mijn Bijbelse heldin! Ik heb het zelf altijd jammer gevonden dat mijn ouders mij geen 2^e naam gegeven hebben. Ik vond het altijd wat kaal, mijn ene naam, al is het een mooie. Maria was de naam van mijn andere oma. Had mooi gekund toch, vernoemd naar allebei mijn oma’s. Maar ach, dat was een beetje dromen, tussen waken en slapen in. Ik noem m’n kids maar mooi bij hun eigen namen. En "Het is maar goed dat Zijn handen zo groot zijn, dat ze er allemaal in passen"!

Lieve groet

M (M)