alefbeet

 

In het kader van #boekenboerleesuitdaging, waarbij het de bedoeling is om elke maand een boek te lezen in een bepaalde categorie, lees ik in februari een boek met een blauwe omslag. Best nog moeilijk om iets te vinden wat alleen maar een blauwe omslag heeft en niet een afbeelding op de voorkant, want dat is weer een uitdaging voor een andere maand. Ik vond het boekje “Alefbeet”. Nu houd ik al veel van ons eigen alfabet en letters in allerlei uitvoeringen, maar toen A. in 2019 naar Israël was en ik i.v.m. mijn migraine thuisbleef ben ik wat in het Hebreeuwse Alefbeet gedoken. Het zijn niet alleen maar wat letters, het is veel meer dan dat. Dat ontdekte ik o.a. in de Hee, ה, de 5^e letter van het Alefbeet. Het plan was om in de week die ik alleen was, lekker aan de slag te gaan met een schilderij. Ik was in die tijd bezig met een serie schilderijen “MyMigraine” over mijn leven met chronische migraine en wilde iets doen met de handen van mijn moeder! Ze was er altijd met haar heerlijke koele handen op mijn zere hoofd, als ik zo naar was van de hoofdpijn, en over moest geven toen ik nog kind was. In de afgelopen jaren leerde ik dat migraine een ernstige hersenziekte is, en moest ik aan de slag om dit serieus te nemen, en hierin goed voor me zelf te zorgen. Ik herinnerde mijn moeders zorg voor mij, en ontdekte daarin de Moederhand van God over mijn leven. Die heb ik weer gegeven in het schilderij met de Hebreeuwse ה als omlijsting van de handen van mijn moeder. Wat een ontdekking dat in de oervorm, de ה geschreven werd als iemand met opgeheven handen. Handen in aanbidding, handen in wanhoop geheven, handen die een uitgezongen Halleluja ondersteunen. Het is een ode geworden. Een ode aan de handen van mijn moeder en aan de God van Israël, de God van Sara, Rebekka, Lea en Rachel!

Lieve groet,

M.